Καθρεφτης

Σε ειδα...
Απεναντι μου μια εικονα ομοια μ'εμενα.
Απλωσα το χερι μου να σ'αγγιξω...
Μου φανηκε πως το ιδιο εκανες κι εσυ...

Ησουν αυτο που εβλεπαν οι αλλοι.
Μια ιδια εικονα,ψευτικη.
Ημουν παγιδευμενη,
μεσα στη φυλακη της ματαιοδοξιας,
που η εικονα σ'οδηγει...

Μ'ακολουθουσες παντου,
και υπερτερουσες του αληθινου...
Εσυ φαινοσουν...
Εσυ δεν υπηρχες...

Ηθελα να κλαψω ομως εσυ γελουσες...

Και υστερα γινομουν ακομα πιο αδυναμη...
Τυφλη,χωρις αντιδραση
να υπακουω,ν'ακολουθω...
Δεν ημουν ομως εγω.
Μια εικονα...

Συγνωμη.
Συγνωμη.
Συγνωμη.
Δεν ειχα αλλο τροπο να ελευθερωθω.
Τραβηξα το χερι μου.
Εσφιξα τη γροθια μου.
Το τεντωσα και σε πληγωσα...
Σε ραγισα...