Τίποτα δεν είμαστε...

Ερχόμαστε,φεύγουμε και κάποιοι δεν καταλαβαίνουν την απουσία μας...
Άραγε είναι αυτό στη ζωή μας που "πρέπει" να αναζητάμε;
Δηλαδή όταν "φύγουμε" να καταλάβουν την απουσία μας;

Στην καθημερινότητα μου,συμβαίνουν τρομερά πράγματα που όλα μάζι συγκροτούν ένα τίποτα..
Καταρρίπτονται μύθοι,δυαλύονται έρωτες,χάνονται ιδέες και χίλια δυο άλλα που δεν ξέρω πόσο με επηρρεάζουν...
Πίστευω πως δεν υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω.
Υπάρχουν πράγματα που απλά τα δέχομαι όπως είναι,υπάρχουν άλλα που παλεύω να τα αλλάξω,άλλα που με τσαντίζουν,που με κομματιάζουν αδίστακτα..

Όμως εγώ γίνομαι δυνατή!
Δεν θα κάνω τη χάρη σε κανέναν να πέσω...
Γιατί έτσι έχω μάθει:οτί ο μόνος λόγος για τον οποίο πέφτουμε είναι για να σηκωθούμε!

Σε νοιάζομαι,σε αγαπάω και θα σε φρόντίζω με όποιον τρόπο μπορώ...και θα σε αφήσω να νομίζεις οτί με κέρδισες,νιώσε την ευχαρίστηση οτί με ταπείνωσες..

Η καρδιά μου δεν μπορεί να ταπεινωθεί,από κανέναν και από τίποτα..
Είναι ελεύθερη,έχει φτερά και πετάει σε ύψη που ούτε ο νους σου δεν μπορεί να φτάσει...

Όταν και αν καταφέρεις κάποτε να αγγίξεις το κομμάτι τ'ουράνου που αγγίζω,να πετάξεις ψηλά και να νιώσεις την ελευθερία μέσα στην ψυχή σου,ΕΓΩ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ...

Να σε ακολουθώ και να σε φροντίζω...όπως πάντα.

Μίσησε με,τίποτα δεν καταφέρνεις.ΑΓΑΠΗΣΕ ΜΕ και θα καταφέρεις τα πάντα.

Αναμνησεις...

Ζω...
Αναπνεω ακομη...
Σε πεισμα των εχθρων μου ειμαι ακομα ζωντανη...

Θυμάμαι ακόμα πως μου κραταγες το χερι και το εβαζες κατω απο το κεφαλι σου για μαξιλαρι.
πως μου εκλεινες τα ματια κι ελεγες "Κοιμησου!".
εσυ ομως; δεν εκλεινες τα ματια σου.
...και ακομα χιλια μπορω να βρω...

Η ζωη μου μια αναμνηση.

Γιατι οταν σε καταδιωκουν η μονη σου σκεψη ειναι η σωτηρια σου...

Η μονη μου σκεψη ειναι η σωτηρια μου απο ο,τι με καταδιωκει,
και το μονο μου καταφυγιο η Αγαπη σου...

Αυτος ειναι ο λογος που εισαι η μονη μου σκεψη,
και η μονιμη επιθυμια μου...


"Ερωτα μου και μαχαιρι εισαι αορατη πληγη,
μες στα ματια μου αγαπη,μες στο σωμα μου γυαλι.."

Σ'αγαπω

καθε μερα πιο πολυ...καθε μερα ριζωνεις μεσα μου περισσοτερο.
σε βλεπω τα βραδια στα ονειρα μου και σε κραταω σφιχτα,
να μη μ'αφησεις μονη μου.
μυριζω το αρωμα σου κι ας εισαι μακρια...σου μιλαω,κι ας ξερω πως δεν ακους.ξερω οτι το νιωθεις.
βαθια μεσα μου ξερω πως ο,τι κι αν κανω εισαι κοντα μου,πως μ'ακους οταν με πνιγουν οι λυγμοι.
δεν μπορω να μη σ'αγαπω.δεν ξερω πως να το καταφερω.δεν θελω να το καταφερω.
μου εμαθες τοσα πολλα χωρις καν να το ξερεις.χωρις να κανεις καμια προσπαθεια.
δεν μ'ενδιαφερουν πια τα πρεπει.Μ'ενδιαφερουν τα θελω.
και θελω να σ'αγαπαω.θελω να μ'αγαπας.
το ξερω οτι μ'αγαπας.καθε βραδυ ερχεσαι στον υπνο μου και μου το σιγοψιθυριζεις.
και ξερω πως δεν ειναι ονειρο.
ειναι που η αποσταση μικραινει απο τη δυνατη αγαπη.
και τοτε οτι μου λες το ακουω.
και οτι σου λεω το ακους.
οπου κι αν παω,οτι κι αν κανω,η ματια σου θα με ζεσταινει.
γιατι δεν μπορω να βρω τιποτα αλλο πιο Μεγαλο απο τον παραδεισο που ζω οταν με κοιτας,
απο το μαγικο χρωμα των ματιων σου.
απο την ασφαλεια που νιωθει η ψυχη μου ριζωμενη στο κορμι σου.
κι οταν δεν βλεπω αυτα τα ματια σταυρωνομαι απο λυπη.
δεν μας αξιζει να ζουμε αυτη την αμφιβολια.
θελω να ζησω οπως μου αξιζει.

θελω να είμαι μαζι σου.
ο,τι κι αν σημαινει αυτο .

Όταν μπορω να σκεφτομαι ελευθερα...
Όταν μπορω να ονειρευομαι...
Όταν νιωθω οτι αξιζει να εχω το μυαλο μου ανοιχτο σε οτι μαθαινω...

Σ'εχω βρει...και σε χανω...

Εκείνος ξέρει...θα σου δείξει το σωστό...

και παω να σου βρω την αγαπη....

εισαι μικρο παιδι.
η ψυχη σου ειναι αγνη,καθαρη...
οι σκεψεις σου χαρουμενες,αισιοδοξες...
τα λογια σου αυθορμητα,αληθινα...

και τοτε ερχεται εκεινος,που η ζωη του εχει φτασει εκει που πια δεν μπορεις να κανεις τιποτα για να τη ''διορθωσεις'',που η ζωη του εχει χασει πια το νοημα της γιατι απλα την καταντησε μια ανακατωσουρα και εχει πια απογοητευτει...
ερχεται,σε πιανει απο το χερι με στοργη και με μια ''αγαπη''-δοντια εχει θα λεγες-για να σε μαθει πως να βρωμισεις την πεντακαθαρη ψυχουλα σου,πως να μη λες αυτο που αισθανεσαι αυθορμητα γιατι πρεπει να δειχνεις σεβασμο....ακομα κι αν δεν τον νιωθεις αυτο το σεβασμο-γιατι ετσι πρεπει,ετσι ειναι το σωστο.και ξερεις ποιος το λεει αυτο το σωστο;
εκεινος ο ανθρωπος που εχει κανει τη ζωη του ανω κατω και εχει μπουρδουκλωσει τον εαυτο του.....ΝΑΙ...αυτος ο ανθρωπος αναλαμβανει να σου δειξει το σωστο....Γιατί αυτός ξέρει.
Αφησε την καρδια μου ανεγγιχτη.ειναι προορισμενη για να μεινει καθαρη...

Γλυκιά Ζωή

Φωνές στο τρένο της ζωής

Φωνές
Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πέθαναν, ή εκείνων που είναι
για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.

Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε·
κάποτε μες στην σκέψη τις ακούει το μυαλό.

Και με τον ήχο τους για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας -
σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Ανθρωποι ερχονται,ανθρωποι φευγουν απο το τρενο της ζωης...η απουσια καποιων ποναει περισσοτερο.ομως,υστερα,ερχεται καποιος αλλος και γεμιζει την κενη θεση διπλα σου...δε θα τον δεις αν κοιταζεις απο το παραθυρο αυτον που εφυγε...
Οταν κοιμασαι θα τον βλεπεις....
Οταν ξυπνας θα τον σκεφτεσαι...
Οταν ονειρευεσαι θα τον ακους...
κοιτα και λιγο διπλα σου,γυρω σου...ισως ενας ανθρωπος εχει ερθει να σε βοηθησει...
να σου απαλυνει τον πονο...
κι αν εχεις καποιον χαμενο,σαν πεθαμενο,
συγχωρεσε τον.συγχωρεσε τον εαυτο σου,πριν τον χασεις...

Πέτα με ψηλά

Αφιερωμενο σε αυτους,,που τους αγαπω πιο πολυ απ'τη ζωη μου και θα ειμαι διπλα τους παντοτινα....

Πορτραίτο μιας Νεράιδας

Ζωη

"Η ζωη μπορει να μην εχει νοημα.Ή,ακομα χειροτερα,να εχει καποιο νοημα που εγω δεν εγκρινω" Ashleigh Brilliant

Το κακο μ'εμας τους ανθρωπους ειναι οτι σκεφτομαστε πολυ,πραγματα που δεν θα επρεπε...πραγματα χωρις ουσια. Ψαχνουμε τη δοξα,το χρημα,την ευτυχια...Ψαχνουμε την ευτυχια σε λαθος πραγματα. Αν διναμε αγαπη χωρις να περιμενουμε ανταποδωση,θα ημασταν ευτυχισμενοι...
Εχουμε δημιουργησει τα εμποδια μας και ειμαστε ανικανοι να τα υπερπηδησουμε. Δημιουργησαμε τις προκαταληψεις και ειμαστε ανικανοι να κανουμε αυτο που αισθανομαστε γιατι ειναι "ντροπη"."ΝΤΡΟΠΗ;!"
Ζουμε για να κανουμε αυτο που αισθανομαστε. Αν δεν το κανουμε,τοτε γιατι ζουμε?πολλες φορες ενιωσα δυσαρεστημενη με τον κοσμο που εφτιαξαν οι γονεις μου για μενα...ενιωσα δυσαρεστημενη απο τη ζωη μου..Ζω σ' εναν κοσμο που δεν εγκρινω. Δε θελησα να ζησω σ'αυτον τον κοσμο. Και τι κανουμε αν δεν θελουμε πια να ζουμε εδω;
δεν θελω να ειμαι μερος ενος συστηματος οποιο κι αν ειναι αυτο. Ηρθε η ωρα να φτιαξουμε εναν αλλο κοσμο, για εμας...

Καθρεφτης

Σε ειδα...
Απεναντι μου μια εικονα ομοια μ'εμενα.
Απλωσα το χερι μου να σ'αγγιξω...
Μου φανηκε πως το ιδιο εκανες κι εσυ...

Ησουν αυτο που εβλεπαν οι αλλοι.
Μια ιδια εικονα,ψευτικη.
Ημουν παγιδευμενη,
μεσα στη φυλακη της ματαιοδοξιας,
που η εικονα σ'οδηγει...

Μ'ακολουθουσες παντου,
και υπερτερουσες του αληθινου...
Εσυ φαινοσουν...
Εσυ δεν υπηρχες...

Ηθελα να κλαψω ομως εσυ γελουσες...

Και υστερα γινομουν ακομα πιο αδυναμη...
Τυφλη,χωρις αντιδραση
να υπακουω,ν'ακολουθω...
Δεν ημουν ομως εγω.
Μια εικονα...

Συγνωμη.
Συγνωμη.
Συγνωμη.
Δεν ειχα αλλο τροπο να ελευθερωθω.
Τραβηξα το χερι μου.
Εσφιξα τη γροθια μου.
Το τεντωσα και σε πληγωσα...
Σε ραγισα...

Απώλεια

Ο πονος της απωλειας ειναι μεγαλος. Σε χαρακωνει και σε γκρεμιζει...κι ωσπου να γιατρευτεις στριφογυρναει στο μυαλο σου σαν σβουρα και σου το ανακατευει. Σκοτωνει καθε νεο σχεδιο και καθε προσπαθεια, μενει εκει για να σου θυμιζει. Και ειμαι σιγουρη πλεον πως αυτος ο υπουλος πονος ξερει ποτε πρεπει να φυγει. Φευγει οταν σου εχει δωσει πια το μαθημα σου....
να ψαχνεις βαθυα μεσα σου γιατι εκει ειναι η πραγματικη γνωση.
Τοτε καθε πονος φευγει και η καρδια ελευθερωνεται, ειιναι ετοιμη να πεταξει στα ψηλα, εκει που της αξιζει.
Οσο κι αν βριζουμε και καταριομαστε τη ζωη μας τοσο πρεπει να την ευγνωμονουμε. Γιατι τελικα ειναι δικαιη...οσα σου παιρνει, τοσα σου δινει.
καθε φορα λοιπον που θα αισθανεσαι αδικημενος ή πληγωμενος να περιμενεις τα καλυτερα που θα 'ρθουν.

ΕΤΗ ΘΑΝΑΤΟΥ

Μετά από έτη θανάτου
Συνειδητοποιείς την απώλεια.
Αν τελικά.
Και αποκόπτεσαι στιγμιαία
Από το παρόν σου
Αγγίζοντας το χέρι του χαμένου.

Απατάσαι και το γνωρίζεις.
Όμως το μυαλό παίζει παιχνίδια
Που όλα τα ανατρέπουν
Και τα δείχνουν αλλιώς.
Όπως θα΄ θελες να μείνουν
Τα πράγματα για πάντα.

Γελιέσαι.